Τα βήματα που πρέπει να γίνουν για τη βιωσιμότητα, τη διασύνδεση με την παραγωγική βάση, για την αντιμετώπιση της εποχικότητας και την προσέλκυση ποιοτικού τουρισμού.
Γράφει ο Γιώργος Καραχρήστος
Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού σήμερα η πρώτη θα πρέπει να πούμε σε συνθήκες κανονικότητας μετά το σοκ που προκάλεσε η πανδημία στις μετακινήσεις και στις τουριστικές ροές διεθνώς. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού μας καλεί να ξανασκεφτούμε τον Τουρισμό. Πώς θέλουμε να είναι, τι στόχους να έχει; Η πανδημία είναι σαφές πως επιτάχυνε τις εξελίξεις και ενίσχυσε τάσεις στην ταξιδιωτική βιομηχανία που ήδη υπήρχαν.
Η βιωσιμότητα καταγράφεται από όλες τις πλευρές ως το πλέον βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ο Τουρισμός σήμερα. Βιωσιμότητα σημαίνει διατήρηση του περιβάλλοντος, τουριστικές ροές σε αρμονία με την τοπική κοινωνία που δεν εξαντλούν τους πόρους μιας περιοχής, πρακτικές αειφορίας από τις τουριστικές επιχειρήσεις και από τους τοπικούς φορείς.
Το έχουμε ξαναπεί, αλλά δεν θα πάψουμε να το επαναλαμβάνουμε. Βιωσιμότητα και υπερτουρισμός είναι έννοιες αντίθετες. Στα λόγια όλοι συμφωνούν για το μοντέλο του βιώσιμου τουρισμού. Στην πράξη όμως βλέπουμε συνεχώς πανηγυρισμούς για την αύξηση των αφίξεων και δηλώσεις για την περαιτέρω ενίσχυσή τους. Άρα μάλλον συζητούμε για βιώσιμο τουρισμό, αλλά ορισμένοι μάλλον δεν έχουν κατανοήσει τα βήματα που πρέπει να γίνουν.
Κανείς δεν λέει -για να μην παρεξηγηθούμε- πως δεν ήταν άκρως θετική η φετινή άνοδος των αφίξεων, έπειτα από τα δύο δύσκολα καλοκαίρια της πανδημίας. Αντιθέτως αποτέλεσαν «ανάσα ζωής» για τον κλάδο. Το ζητούμενο είναι τι θα πράξουμε εφεξής. Χρόνια ακούμε για την προσέλκυση υψηλότερης ποιότητας επισκεπτών. Η βιωσιμότητα μπορεί ακριβώς να ανοίξει αυτό τον δρόμο. Η διαφύλαξη και διατήρηση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα βήμα για τη στροφή στον ποιοτικό τουρισμό και παράλληλα την αύξηση των εσόδων. Τις λογικές της «ποσότητας» θα πρέπει να τις αφήσουμε πίσω μας.
Το δεύτερο βασικό ζήτημα, που επίσης το έχουμε επισημάνει πολλάκις, είναι η διασύνδεση του τουρισμού με την παραγωγική βάση της χώρας. Όπου επιτυγχάνεται τα ελληνικά προϊόντα κερδίζουν σε εξωστρέφεια, ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος. Οι τουριστικοί φορείς το έχουν καταλάβει και υλοποιούν σημαντικές πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Ζητούμενο παραμένει μια κεντρική στρατηγική από την Πολιτεία προς αυτή την κατεύθυνση που και θα ενισχύσει τις υφιστάμενες πρωτοβουλίες, αλλά και θα δημιουργήσει νέα δεδομένα που θα ωφελήσουν τις τοπικές οικονομίες.
Το τρίτο είναι το διαχρονικό θέμα της εποχικότητας. Το αναφέρουμε τρίτο όχι γιατί είναι λιγότερο σημαντικό. Αντιθέτως για τον τουριστικό κλάδο είναι το πλέον σημαντικό. Τα προηγούμενα ζητήματα όμως άπτονται και της εποχικότητας.
Η ρύθμιση των τουριστικών ροών, η διεύρυνση των προορισμών, η αξιοποίηση των θεματικών μορφών τουρισμού είναι τα πρώτα και βασικά για τη διεύρυνση της θερινής σεζόν και την ενίσχυση της χειμερινής.
Με τις σκέψεις αυτές και με την παρότρυνση του ΠΟΤ οφείλουμε σήμερα να αποφασίσουμε και να δράσουμε για τον τουρισμό του αύριο, που θα είναι απαλλαγμένος από τις παθογένειες του παρελθόντος και θα οδηγήσει σε ακόμη πιο ισχυρή ανάπτυξη συνολικά την οικονομία της χώρας.
