Στην ηλεκτρονική εφημερίδα “itn Ελληνικός Τουρισμός” που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2022, γράφει o Ευάγγελος Κυριακού για το ιδιάιτερο θέμα Κάϊ-Ζεν vs … «Ελα Μωρέ» .
Οι διαρκείς προσαρμογές στην περίοδο που διανύουμε αποτελούν αδήριτη ανάγκη. Το έχουν ανάγκη οι προορισμοί, το έχουν ανάγκη οι ταξιδιώτες, το έχουν ανάγκη οι οικοδεσπότες
Το Κάϊ-Ζεν είναι ένας τρόπος ζωής των Ιαπώνων όπου κάθε μέρα φροντίζουν και σκέφτονται πως θα βελτιώσουν την ζωή τους, τον επαγγελματικό τους χώρο τις συνήθειες τους. Δεν μιλάμε για μεγάλες αλλαγές αλλά για πολύ μικρές διορθώσεις. Το σημαντικό είναι ότι αυτό γίνεται κάθε μέρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στο τέλος της χρονιάς έχουν κάνει 365 μικρές αλλαγές κάτι το οποίο στο τέλος της χρονιάς συνιστά άλμα. Κάθε τέλος δεκαετίας έχει γίνει μια μικρή επανάσταση.
Αυτός είναι και ο λόγος όπου η Διοίκηση Ολικής Ποιότητας έχει κάνει σημαία την πρακτική του Κάι Ζεν. Ένταση στην λεπτομέρεια ή επί το ελληνικότερον ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Από την άλλη μεριά έχουμε την ανατολίτικη έκφανση του «παράδοξου» …Έλα Μωρέ. Πρακτικά αυτό σημαίνει εγκατάλειψη της λεπτομέρειας, «στρογγύλεμα» των εργασιών κατά πως βολεύει τους τεμπελχανάδες, άφεση στην τύχη και γενικά σταδιακό εκφυλισμό εννοιών και διαδικασιών μέχρι … «να μας πάρουν χαμπάρι». Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι τα εγχειρίδια συσκευών που συνήθως πετιούνται με το άνοιγμα κάθε καινούργιας συσκευής.
«Έλα μωρέ … τι γράφουν και γράφουν αυτοί;» Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η γρατσουνιά στο μπάνιο, μετά ο σπασμένος καθρέφτης, η λακούβα στην πόρτα, το σπασμένο πλακάκι, τα φθαρμένα τραπεζομάντηλα κλπ κλπ. Σύμφωνα με το φίλο μου κ. Νίκο, πραγματογνώμονα και τεχνικό μετά τις 7 ζημιές σε ένα χώρο ή εξοπλισμό συνήθως αρχίζει η πλήρης εγκατάλειψη. Έτσι σε ένα χρόνο, οι 365 μικρές ζημιές φαντάζουν ως ένας τεράστιος όγκος εργασιών ο οποίος διαρκώς αναβάλλεται στην λογική του «έλα μωρέ»…
Φανταστείτε τώρα την λογική του Κάι-Ζεν στην προσωπική σας ζωή, όπως και την λογική του «έλα μωρέ». Βιώσιμη ανάπτυξη από την μία, καταστροφή και επένδυση χάος από την άλλη …
Οι λύσεις δίδονται από όσους έχουν την λογική της λύσης και όχι τον παραλογισμό της διαιώνισης του προβλήματος
Οι διαρκείς προσαρμογές στην περίοδο που διανύουμε αποτελούν αδήριτη ανάγκη. Το έχουν ανάγκη οι προορισμοί, το έχουν ανάγκη οι ταξιδιώτες, το έχουν ανάγκη οι οικοδεσπότες. Ο επιπλέον χρόνος που προέκυψε λόγω της πανδημίας πρέπει να αποτελεί βατήρα επανεκκίνησης διαρκούς αναζήτησης λύσεων και όχι καταφύγιο στο βάθος της κατάψυξης των αιωνίως διαπιστωμένων προβλημάτων.
Με άλλα λόγια η υιοθέτηση του Κάι-Ζεν προσανατολίζει στο… κοιτάμε μπροστά τις λύσεις. Αυτό σημαίνει ότι αποφεύγουμε τους ανθρώπους που αναδημιουργούν προβλήματα και παράλληλα στέκονται μπροστά μας ως διαρκείς δυνητικοί λύτες. Και ενώ τα έχουν όλα μπροστά τους δεν βελτιώνουν τίποτε και ξαφνικά όταν όλα καταρρέουν μπροστά τους καταφεύγουν σε ηλίθιες δικαιολογίες και σε μεταφορά της ευθύνης δεξιά, αριστερά και κάτω από το τραπέζι.
Οι λύσεις όμως δίδονται από όσους έχουν την λογική της λύσης και όχι τον παραλογισμό της διαιώνισης του προβλήματος. Αυτό γίνεται πάντα πάνω στο τραπέζι με συζήτηση, ειλικρινή επιχειρηματολογία και συνεπή διάθεση για συνετές λύσεις.
Είναι στο δικό μας χέρι οι επιλογές στο ανθρώπινο κεφάλαιο να έχουν την λογική της διαρκούς αναζήτησης λύσεων με μικρές διορθωτικές ενέργειες στην κατεύθυνση το στόχου οι οποίες μπορούν να συνθέσουν στο τέλος μια μεγάλη εικόνα που ο καθένας και η καθεμιά θα ήθελε να είναι μαζί στο κάδρο της λύσης και όχι στο σκουπιδοτενεκέ των προβλημάτων. Η μάχη μεταξύ Κάι-Ζεν και «Ελα Μωρέ» είναι σαφές ποιόν πρέπει να έχει νικητή.
