Με το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο φιμώνονται οι τοπικοί περιβαλλοντικοί φορείς και κοινωνίες, επιταχύνονται άδειες έργων με έλεγχο από ιδιώτες αντίθετα στο Σύνταγμα, είναι κεντρικό σημείο η μεθόδευση εγκατάστασης 5.000 ανεμογεννητριών σε προστατευόμενες περιοχές NATURA 2000 με τεράστιο κόστος για την εθνική, τοπική και τουριστική ταυτότητα στην Ελλάδα, τόνισε ο βιολόγος της ΚΑΛΛΙΣΤΩ Γιώργος Μερτζάνης μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη. Ήδη προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τρεις οργανώσεις.
Είναι γενικευμένη η ένσταση στο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από όλους τους περιβαλλοντικούς φορείς, σε όλη την επικράτεια, άλλά και τοπικές κοινωνίες, δίκτυα και πρωτοβουλίες, είπε ο κ. Μερτζάνης.
Ως προς τη διαδικασία, το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε τέλη Φεβρουαρίου όταν ήδη μπαίναμε στην υγειονομική κρίση. Δόθηκε μικρή περίοδος δημόσιας διαβούλευσης 10-15 ημερών και υπήρξαν περίπου 1.600 σχόλια στην πλατφόρμα. Ζητήθηκε παράταση της διαβούλευσης από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις γιατί πρόκειται για πολύπλοκο νομοσχέδιο που θίγει πολλούς άξονες του περιβάλλοντος και όχι μόνο. Αυτός ο χρόνος δεν δόθηκε. Παρότι ο κόσμος ήταν κλεισμένος στα σπίτια του και όλα υπολειτουργούσαν, στις 30 Μαρτίου 23 περιβαλλοντικές οργανώσεις «υπενθύμισαν» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι χρειάζεται το νομοσχέδιο να συζητηθεί με μεγαλύτερη κοινοβουλευτική συμμετοχή, με απαρτία και άνεση χρόνου. Ούτε αυτό έγινε δεκτό. Και το νομοσχέδιο κατατέθηκε ήδη και θα συζητηθεί αυτή την εβδομάδα ή στις αρχές της επόμενης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παρουσιάστηκε νέα εκδοχή στην οποία προστέθηκαν 60 νέα άρθρα, εξίσου αρνητικά, εμφανίστηκε άλλο νομοσχέδιο.
Ως προς το περιεχόμενο, προβληματίζουν πολύ διατάξεις και άρθρα που αφορούν τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, με εξειδίκευση για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τα διαχειριστικά σχέδια και εργαλεία για τις περιοχές NATURA 2000, αλλά και το νέο καθεστώς διαχείρισης των φορέων προστατευόμενων περιοχών. Συγκεκριμένα:
Εξουδετερώνεται ο γνωμοδοτικός ρόλος των τοπικών φορέων και κοινωνιών και απαξιώνεται η περιφερειακή δύναμη των φορέων διαχείρισης και η τοπική συμμετοχή, για έργα που θα γίνονται εντός των 37 μεγάλων προστατευόμενων περιοχών, των Εθνικών Πάρκων, που περιλαμβάνουν τις περιοχές NATURA 2000.
Η διαδικασία αδειοδότησης για έργα σε προστατευόμενες περιοχές συντομεύεται χρονικά και η ισχύς των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων επεκτείνεται από 10 σε 15 έτη, δηλαδή ευνοούνται επενδύσεις χωρίς καθόλου εξέταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ειδικά όταν σε 15 έτη είναι αδύνατο να μην έχει αλλάξει κάτι σε μία περιοχή.
Ιδιώτες θα αξιολογούν πλέον τις μελέτες, στην ουσία καταστρατηγώντας το άρθρο 24 του Συντάγματος που ορίζει ότι «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός», αλλά και ότι «η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους».
Για τις ΑΠΕ και ειδικά για τα αιολικά πάρκα δεν έχει προϋπάρξει κεντρικός σχεδιασμός μετάβασης, άσχετα με το ότι μπορεί εκ προοιμίου να φαίνονται φιλικές προς το περιβάλλον, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν επανειλημμένα ζητήσει επικαιροποίηση του Ειδικού Χωροταξικού για τις ΑΠΕ, καθώς έχουν περάσει 12 χρόνια από το προηγούμενο. Σχεδιάζεται να εγκατασταθούν 5.000 ανεμογεννήτριες σε περιοχές NATURA 2000, απειλώντας τόσο την φύση αυτή καθαυτή, τους πόρους, τα νερά και τους υδροφόρους ορίζοντες, όσο και την φυσιογνωμία του τοπίου που στην Ελλάδα αποτελεί αυταξία, σε τοπική και εθνική κλίμακα. Και εάν καταστραφεί, αυτή η ταυτότητα χάνεται αμετάκλητα, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον τουρισμό.
Ήδη έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις, είπε ο κ. Μερτζάνης, αλλά θα πρέπει να στραφούμε και στην Ευρώπη, την Κομισιόν, επισημαίνοντας την προβληματική κατάσταση μέσα στην οποία γίνεται όλη αυτή η διαδικασία. Τρεις από τις οργανώσεις έχουμε υποβάλλει επίσημη καταγγελία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, γιατί καταστρατηγείται συγκεκριμένο άρθρο Ενωσιακής Οδηγίας επιβάλλει δέουσα εκτίμηση των επιπτώσεων αναπτυξιακού έργου (τα αιολικά εν προκειμένω) και εάν η επιβάρυνση στο φυσικό περιβάλλον είναι αμετάκλητη ή άκρως επιβαρυντική θα πρέπει ο αρμόδιος εθνικός φορέας να καταργήσει ή ανακαλέσει την υλοποίηση του σχεδίου.
