Η διαχείριση προορισμών οφείλει να επενδύει στην ανάπτυξη και διατήρηση των μονοπατιών με συγκεκριμένο θέμα, ονομασία, πληροφορίες που να μπορεί να προκαλέσει τον πεζοπορικό τουρισμό.
Κάποια στιγμή βρέθηκα στην χερσόνησο του Σινά, σε ένα ταξίδι μοτο-πολιτιστικής και προσκυνηματικής περιπέτειας. Αφήσαμε τις μηχανές στην Μονή της Αγίας Αικατερίνης και αρχίσαμε τις διαπραγματεύσεις με τους ράθυμους καμηλιέρηδες για να ανέβουμε στο όρος Θαβώρ.
Ένας εκ των συνταξιδευτών που ήταν λάτρης των συναλλαγών μέχρι τελικής πτώσεως έπεισε τους ντόπιους σε ένα πολύ μικρό ποσό σχετικά με την αρχική τιμή λέγοντάς τους ότι όσο αυτοί θα πηγαίνουν με τις καμήλες αυτός θα έχει ήδη φτάσει … Όντως ξεκίνησε αμέσως με τα πόδια ενώ οι καμηλιέρηδες προσπαθούσαν να σηκώσουν τρείς καμήλες από τον μεσημεριάτικο ύπνο. Σαν μην έφτανε η μεσημεριάτικη τεμπελιά πέφτει και ένας άγριος καυγάς ανάμεσα στις καμήλες μιας και καμιά δεν ήθελε να σηκωθεί για να μας κουβαλήσει. Στο μεταξύ ο φίλος ήδη είχε πάρει την ανηφόρα όταν με φωνές οι καμηλιέρηδες του είπαν ότι κέρδισε το στοίχημα. Ανεβήκαμε στις καμήλες όλοι στην καλύτερη τιμή…
Τότε συνειδητοποίησα πόσο μακριά μπορείς να πας με τα πόδια σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα. Δεν έχεις κάτι να σε καθυστερήσει. Είσαι εσύ, τα παπούτσια σου, ένα μπαστούνι, το δισάκι με τα απαραίτητα και καμία δέσμευση. Είσαι ελεύθερος να μυρίσεις, να κοιτάξεις, να σταματήσεις, να γυρίσεις έτσι όπως έκαναν οι εκατομμύρια περιηγητές για αιώνες, σε διαδρομές που ακολουθούν την εκάστοτε γεωμορφολογία ακολουθώντας τα αρχέγονα μονοπάτια που χαράχτηκαν πάνω σε πατημασιές που ένωναν προσκυνήματα, σε έρημες περιοχές, σε ξερολιθιές, σε μικρά χωριά, πόλεις και οικισμούς, κοντά σε βρύσες, σε πηγές, σε ποτάμια, βουνά και πεδιάδες.
Με πολλές φωνές και αγριάδες οι καμήλες ανέβηκαν αργά πάνω στο βουνό που ο Μωυσής πήρε τις δέκα εντολές. Με την ίδια ίσως και πιο αργή ταχύτητα, οι οδηγοί μας, ακολουθούσαν με τα πόδια. Αυτή ήταν και η μέση ταχύτητα των πεζοπόρων που ταξίδευαν από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου, ψάχνοντας ένα πανδοχείο, στην καλύτερη περίπτωση με κρασί, νερωμένο τις περισσότερες φορές και λίγο φαγητό από το τσουκάλι που έβραζε στην φωτιά. Αυτή είναι η εικόνα που μεταφέρει ο Λάιονελ Κάσσον στο εξαιρετικό βιβλίο του «Ταξίδι στον Αρχαίο Κόσμο».
Φτάσαμε στην κορυφή του όρους Θαβώρ και πραγματικά η θέα αντάμειψε την προσπάθειά μας. Μιλήσαμε εκεί με ανθρώπους από όλο τον κόσμο και λίγο πριν νυχτώσει πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας πίσω στο μοναστήρι απολαύσαμε ένα εξαιρετικό γεύμα στο εστιατόριο της μονής με τοπικό κρασί ακούγοντας ιστορίες από τους Άραβες οδηγούς στην μέση της ερήμου. Ακριβώς αυτά είναι που και σήμερα οι περιπατητές έχουν ανάγκη. Μια σειρά υπηρεσιών ωστόσο βασική απαίτηση είναι η ύπαρξη ενός θεματικού δικτύου μονοπατιών στον προορισμό. Η διαχείριση προορισμών οφείλει να επενδύει στην ανάπτυξη και διατήρηση των μονοπατιών με συγκεκριμένο θέμα, ονομασία, πληροφορίες που να μπορεί να προκαλέσει τον πεζοπορικό τουρισμό.
Η διαχείριση προορισμού οφείλει να δει με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια και συστηματική έρευνα όλες τις δυνατότητες θεματικών πεζοπορικών διαδρομών. Διαδρομές μικρών ή μεγάλων αποστάσεων, εντός αστικού ιστού, περιαστικές ή εκτός πόλεων, δίπλα στην θάλασσα ή κοντά σε ποτάμια και βουνά με αξιοποίηση του ντόπιου δυναμικού και εκπαίδευση οδηγών που λαμβάνουν σε κάθε περίπτωση τις ανάγκες του σύγχρονου πεζοπόρου.
Χρειάζεται μια σειρά δράσεων έρευνας και ανάλυσης για την επιλογή, σήμανση και ανάδειξη εκείνων των μονοπατιών και διαδρομών για τα οποία η εμπειρία θα περιέχει όσο περισσότερο γίνεται στοιχεία μοναδικότητας. Με ειδική, λιτή, περιεκτική και ουσιαστική σήμανση, πληθώρα πληροφοριών, ο πεζοπόρος αισθάνεται ότι ο προορισμός είναι φιλικός προς αυτόν κάτι που ως επισκέπτης το ανταποδίδει με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι διαδρομές δίνουν την διάσταση των 365 ημερών επισκεψιμότητας, χρειάζονται σχετικά μικρή έως και ελάχιστη συντήρηση και μπορούν άριστα να συνδυαστούν με άλλου τύπου διαδρομές πχ ποδηλατικές, οινικές, αγροτουριστικές, γαστρονομικές, στον προορισμό.
Σε κάθε μέρος της Ελλάδας ίσως να περνά μπροστά από το σπίτι ή το κατάλυμα ή την επιχείρησή σας ένα μονοπάτι που πιθανώς δεν έχετε ανακαλύψει. Εάν η διαχείριση προορισμών δεν ενεργοποιήσει τις κατάλληλες διαδικασίες δυστυχώς το μονοπάτι αυτό δεν θα το γνωρίσουν οι εκατομμύρια πεζοπόροι που αναζητούν εναλλακτικές διαδρομές γνώσης, αναψυχής και περιπέτειας ενώ οι προορισμοί δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους φιλοξενήσουν.
Ο διάολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες οι οποίες μπορούν αθροιστικά και μεθοδικά να παράξουν, τουριστικά ολοκληρωμένο προϊόν, εξαιρετικά μεγάλης προστιθέμενης και μόνιμης αξίας στον προορισμό. Ο Ελληνικός εναλλακτικός τουρισμός είναι ανάγκη να ξαναβρεί λίγο από τον χαμένο του εαυτό. Να ανακαλύψει το πρόσωπο της αυθεντικότητας του προορισμού, συνδέοντας το παρελθόν με το μέλλον στο σήμερα, περπατώντας. Η πεζοπορία γίνεται από όλους, γινόταν και θα συνεχίσει να αποτελεί μια μοναδική εναλλακτική εμπειρία σε κάθε προορισμό.
