Στην ηλεκτρονική εφημερίδα “itn Ελληνικός Τουρισμός” που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2022, γράφει ο Ευάγγελος Κυριακού για την γκρίνια και τον γκρινιάρη καθώς και για το επερχόμενο κύμα τουριστικής ανάκαμψης.
Σήμερα οι προορισμοί οφείλουν να ετοιμαστούν για το επερχόμενο κύμα τουριστικής ανάκαμψης. Ωστόσο κατά πάσα πιθανότητα πολλές από τις κακές συνήθειες θα επανακάμψουν και αυτές. Η γκρίνια είναι μία από αυτές η οποία συνήθως ανακάμπτει μαζί με την δυσφορία μας να ξεκινήσουμε από κάπου όταν μας ζώνουν θεοί και δαίμονες
Αφιερωμένο στον κ. Πέτρο, τον «γκρινιάρη του Βαροσίου».
Ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια σε όλα τα Βαλκάνια είναι ο γκρινιάρης. Φυσικά και στην Ελλάδα ως μέρος της ενδοχώρας των Βαλκανίων μας αρέσει η γκρίνια. Μας αρέσει να βλέπουμε τα λάθη των άλλων και αδυνατούμε να δούμε την πραγματικότητα. Μας αρέσει να συμβιβαζόμαστε με την γνώση του χθες και όχι να κάνουμε υπερβάσεις στο ζητούμενο του αύριο.
Στην διαχείριση προορισμών πρωτεύον ζήτημα σήμερα είναι η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη η οποία ορίζεται από την σχέση ισορροπίας μεταξύ των συλλογικών προσπαθειών της κοινότητας του προορισμού για ένα ποιοτικό φυσικό περιβάλλον, ένα διακριτό τοπικού χρώματος πολιτιστικό περιβάλλον και ένα κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον που στηρίζεται στην εκπαίδευση, την δημιουργία και των γνώση του ανθρώπινου κεφαλαίου. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε και λόγος να γκρινιάζουμε με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον κακό μας εαυτό.
Ο τρόπος αποφυγής της γκρίνιας είναι να δούμε το φωτεινό πρόσωπο του άλλου και να αφήσουμε πίσω το κακό και σκοτεινό πρόσωπο που λίγο-πολύ το έχουμε όλοι μας. Στον τουρισμό οι υπερβάσεις όπως και οι προκλήσεις είναι συνεχείς. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου οι αποφάσεις εκτέλεσης πρέπει να λαμβάνονται γρήγορα με σαφήνεια στην σκέψη. Εχθρός της σκέψης είναι η γκρίνια και η αρνητική τοποθέτηση στα πράγματα.
Ο εναλλακτικός προορισμός είναι ακριβώς ο προορισμός που εναλλάσσεται, ελίσσεται και εξελίσσεται αντιλαμβανόμενος τον τρόπο σκέψης του σύγχρονου επισκέπτη ο οποίος γίνεται ολοένα πιο αλληλεπιδραστικός και εκλεκτικός
Στον τουρισμό και στην διαχείριση προορισμών δεν υπάρχει η λέξη δεν. Δεν γίνεται, δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν γνωρίζω, δεν, δεν… Ο αρνητισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα. Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν σκιέρ που κατεβαίνει μια πίστα με εμπόδια. Χρειάζεται επιλογή κάθε φορά μιας ιδιαίτερης πορείας και ιδιαίτερη ταχύτητα κλίση αλλά πάντα μα πάντα η επιτυχία ορίζεται από την απόφαση να πάμε εμπρός ανεξάρτητα από πόσο θα διαρκεί το σλάλομ και η καταπόνηση. Το να κάθεσαι στην άκρη κλαψουρίζοντας, περιμένοντας αυτόκλητους «μπαμπάδες» και «μαμάδες» να σε σώσουν δεν λύνεις κανένα πρόβλημα. Χάνεις απλά πολύτιμο χρόνο.
Σήμερα οι προορισμοί οφείλουν να ετοιμαστούν για το επερχόμενο κύμα τουριστικής ανάκαμψης. Ωστόσο κατά πάσα πιθανότητα πολλές από τις κακές συνήθειες θα επανακάμψουν και αυτές. Η γκρίνια είναι μία από αυτές η οποία συνήθως ανακάμπτει μαζί με την δυσφορία μας να ξεκινήσουμε από κάπου όταν μας ζώνουν θεοί και δαίμονες.
Στην διαχείριση προορισμών όλο το μυστικό είναι η συνεχής και διαρκής ζωντάνια και λειτουργία 365 μέρες το χρόνο όπου η στόχευση οφείλει να μόνιμη και συνεχής. Όλες οι άλλες λύσεις που διαπνέονται από την εποχικότητα θα δημιουργούν μόνιμα υποτίμηση, γκρίνια, προβληματικές και αρρωστημένες καταστάσεις που δημιουργούν αρρυθμίες, ανακοπές και στο τέλος εμφράγματα στους εκάστοτε προορισμούς.
Τα 2/3 των παγκόσμιων τουριστών εξάλλου κινούνται μόνοι τους, κινούνται όλο το χρόνο και περιμένουν από εμάς ένα χαρούμενο φωτεινό νεύμα, μια ευγενική παραίνεση με οργανωμένες, δομημένες εμπειρίες σε γνωστές και άγνωστες γωνιές της Ελλάδας. Ας ξεσκονίσουμε τα δυνατά μας σημεία και ας βάλουμε τους ανθρώπους του προορισμού όχι στο τραπέζι του Προκρούστη αλλά στο τραπέζι της συζήτησης για τις λύσεις και όχι στην γκρίνια της διαιώνισης των προβλημάτων.
Ο εναλλακτικός προορισμός είναι ακριβώς ο προορισμός που εναλλάσσεται, ελίσσεται και εξελίσσεται αντιλαμβανόμενος τον τρόπο σκέψης του σύγχρονου επισκέπτη ο οποίος γίνεται ολοένα πιο αλληλεπιδραστικός και εκλεκτικός. Το σίγουρο είναι ότι ακόμη και γκρινιάρης να είναι … μισεί την γκρίνια μας. Όπου γκρίνια και φτώχεια μιας και ο Οικοδεσπότης που γκρινιάζει χάνει χρόνο κοιτώντας το λάθος αντί να κοιτά την γνώση που του προσέφερε το λάθος.
Οι προορισμοί σήμερα οφείλουν να δουν συστηματικά όχι μόνο την καταγραφή των επιτυχιών ως εργαλείο κάλυψης των λαθών τους αλλά να μάθουν από τα λάθη και την γκρίνια των πολιτών, των επιχειρηματιών, των επισκεπτών. Δεν φταίει λοιπόν ούτε ο κακός μας εαυτός, ούτε ο κακός μας ο «φλάρος» για ό,τι δεν συμβαίνει.
Η τόλμη θέλει κίνηση, αποδοχή των λαθών και εκμάθηση με βαθιά ανάλυση αυτών. Κάθε προορισμός επενδύοντας στο ανθρώπινο κεφάλαιο και στην θεσμική μνήμη μπορεί να προχωρήσει κοιτώντας πως θα εντάξει αξιοποιώντας ακόμη και τους γκρινιάρηδες σε ένα θετικό πλαίσιο. Νέα παιδιά με βαθιά γνώση στην τουριστική επιστήμη είναι πλέον έτοιμα να μπουν στην μάχη της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και η τοπική αυτοδιοίκηση, οι φορείς, οι ενώσεις, οι επιχειρήσεις οφείλουν να αξιοποιήσουν το ανθρώπινο κεφάλαιο ενισχύοντας την παραγωγική διάσταση προιόντων και εμπειριών, αξιοποιώντας τους πάντες. Ακόμη και τους γκρινιάρηδες!
Οι προορισμοί σήμερα οφείλουν να δουν συστηματικά όχι μόνο την καταγραφή των επιτυχιών ως εργαλείο κάλυψης των λαθών τους αλλά να μάθουν από τα λάθη και την γκρίνια των πολιτών, των επιχειρηματιών, των επισκεπτών
Η ελάχιστη συμβολή στον Ελληνικό Τουρισμό δεν είναι η γκρίνια αλλά η αξιοποίηση της!
