Η Παγκόσμια ημέρα Τουρισμού μας βρίσκει φέτος αντιμέτωπους με μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες προκλήσεις, οικονομικές και κοινωνικές.
Μας βρίσκει αντιμέτωπους, δυστυχώς, με τις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας και τους ακόμη πιο καταστροφικούς χειρισμούς της κυβέρνησης της ΝΔ που πλήττουν το τουριστικό μας προϊόν.
Σήμερα, δεν μιλάμε για τον Τουρισμό που σπάει τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο, αλλά για την επιτακτική ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων για την διάσωσή του και την απαίτηση κατάρτισης μιας νέας στρατηγικής για την επόμενη μέρα.
Η ανάγκη να στηρίξουμε τους εργαζόμενους που αγωνιούν και που έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό ακόμη και υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες, για να τιμήσουν το πρόσωπο της αυθεντικής ελληνικής φιλοξενίας, είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
Ταυτόχρονα, μέσα σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, έχουμε την υποχρέωση να συζητήσουμε από μια διαφορετική οπτική το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού Τουρισμού, ανασχεδιάζοντας ριζικά την τουριστική πολιτική της χώρας. Ο τουρισμός θα συνεχίσει να διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην ελληνική οικονομία, αρκεί και ο ίδιος να μετεξελιχθεί ώστε να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη ισορροπία και ανθεκτικότητα. Όλοι μαζί, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, πολιτεία, κοινωνία να κατανοήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας και τους στόχους μας:
• Να εργαστούμε για ένα βιώσιμο-ισόρροπο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης, δίκαιο και πράσινο και να διασφαλίσουμε τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.
• Να διασυνδέσουμε την τουριστική βιομηχανία με τομείς της οικονομίας που συνδέονται άμεσα και έμμεσα με τον τουρισμό, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τους πολλαπλασιαστικούς δείκτες της οικονομίας.
• Να δημιουργήσουμε τοίχους ανάσχεσης, ώστε να περιορίσουμε στο μέλλον τις επιπτώσεις που διαχέονται σε όλο το σύστημα της οικονομίας μας.
• Να διευρύνουμε το φάσμα των προσφερόμενων τουριστικών προϊόντων και υπηρεσιών.
• Να απαντήσουμε με φρέσκιες ιδέες στις προκλήσεις του ψηφιακού μετασχηματισμού και της νέας γενιάς ταξιδιωτών.
Με τόλμη και αποφασιστικότητα, δίχως να αναπαράγουμε παθογένειες του παρελθόντος, αλλά μέσα από μία νέα, διευρυμένη Κοινωνική συμφωνία.