Γράφει ο Ευάγγελος Κυριακού, Ειδικός Διαχείρισης Προορισμών – αναδημοσίευση από την itn Ελληνικός Τουρισμός
«Συγγνώμη κύριε πώς θα φτάσω στο σταθμό και από εκεί πόσο χρόνο χρειάζεται το λεωφορείο για να με πάει στο χωριό που θέλω να επισκεφθώ…», είναι μια συνήθης απλή ερώτηση επισκέπτη κάθε μέρα, όλο το χρόνο σε εκατομμύρια προορισμούς σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος είναι απλός και όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο τα 2/3 των παγκόσμιων τουριστών μετακινούνται και κάνουν εκδρομές… μόνοι τους. Ναι, μην εκπλήσσεστε μετακινούνται μόνοι τους! Και μάλιστα με βάση τις πρόσφατες μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού είναι οι μόνοι που συνεχίζουν να ταξιδεύουν, παρά τα εμπόδια κινητικότητας που τους βάζουν οι διάφορες κυβερνήσεις με πρόσχημα το ιστορία του Covid19, που ήρθε να ταράξει τα νερά και να βάλει νέους όρους στις μετακινήσεις.
Αυτό σημαίνει ότι οι προορισμοί οφείλουν μεθοδικά να σχεδιάζουν και πρωτίστως να διευκολύνουν τους επισκέπτες όχι μόνο στην μετακίνηση από/προς τον προορισμό αλλά και την μετακίνηση σε μια ακτίνα που είναι ευθέως ανάλογη με την απόσταση που έχει διανύσει ο επισκέπτης από τον τόπο προέλευσης. Με απλά λόγια εάν ένας επισκέπτης έρθει στην Θεσσαλονίκη από την Κωνσταντινούπολη δεν θα κάνει την ίδια βόλτα, στις ίδιες μέρες με έναν επισκέπτη από την Ταιβάν. Ο επισκέπτης από την Ασία θα φροντίσει εκτός των εκδρομών εντός πόλης, επισκέψεις στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης σε μια απόσταση 100-200χλμ περιμετρικά, τουλάχιστον μία στην πρωτεύουσα της χώρας αλλά και επισκέψεις στις κοντινές χώρες της Βουλγαρίας, της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας. Ο προορισμός λοιπόν για τον επισκέπτη αυτόν είναι τα Βαλκάνια. Και θα θελήσει να το κάνει μόνος του με πληροφορίες που θα πάρει από κάποιο οργανωμένο σημείο του προορισμού … Εδώ αρχίζουν τα όργανα.
Δυστυχώς το έλλειμμα συνεργασίας και η περιορισμένη συζήτηση εμποδίζει τους προορισμούς της χώρας να αντιληφθούν ότι ο τουρίστας επισκέπτης δεν είναι μόνο αυτός που επιβαίνει σε ένα τουριστικό λεωφορείο. Ήδη υπάρχει τεράστια ανάπτυξη στις ενοικιάσεις Mini-Bus, Σκαφών, Αυτοκινήτων ωστόσο τα ΚΤΕΛ, ο ΟΣΕ και τα αστικά λεωφορεία αλλά και οι θαλάσσιες-λιμναίες αστικές συγκοινωνίες δεν έχουν ακόμη πάρει μέρος σοβαρά στην συζήτηση που θα έδινε και μια ώθηση στα έσοδά τους, την δικτύωση τους καθώς και επίσης θα φρόντιζε και την αναζωογόνηση και των πιο μακρινών χωριών με παράλληλη την ποιοτική αποσυμπίεση των επιβαρυμένων περιοχών.
… Βγαίνοντας από μια βάρκα-αστικό λεωφορείο σε μια παραλία της Μάλτας μου λέει ο καπετάνιος «πιο πάνω είναι η στάση του λεωφορείου, μόλις έρθει μπες μέσα και θα σου πει ο οδηγός πως θα πάς στο χωριό που ζητάς, με κάτι που θα μοιάζει με λεωφορείο. Μην πληρώσεις, με αυτό το εισιτήριο που έχεις, πας όπου θες για 2 ώρες». Έκπληκτος ακολουθώ τις μαγικές οδηγίες. Όντως μετά από πέντε λεπτά αναμονής (ο μέγιστος χρόνος) περνά ένα παλιό αμερικάνικο φορτηγό-λεωφορείο μπεντφορτ, με οδηγό ένα σκουλαρικά, με κοντό παντελονάκι … «Για πού το βάλατε παιδιά; Εγώ θα σας πάω. Μπείτε μέσα. Το ειρ κοντίσιον είναι νατουράλ και για αυτό τα κουρτινάκια ανεμίζουνε». Όνειρο ζω … στο νησί ιπποτών.
Πρέπει να καταλάβουμε στην Ελλάδα, ότι όλα είναι τουρισμός, όλα είναι εμπειρίες.
